Ja, ik ben verliefd op schrijven. Truly madly deeply.
Wat niet wil zeggen dat het altijd gemakkelijk is om me eraan te zetten. Je weet wel, iets met weerstand enzo.
Schrijven is niet altijd leuk. Soms is er geen inspiratie en schrijf je alleen stomme zinnen die nergens op lijken.
Schrijven is ook best hard werken. Het vraagt veel concentratie en veel inspanning. Het vraagt veel tijd, de discipline om steeds maar weer te herlezen en te herwerken (en de kunst om hier op een bepaald moment ook mee op te houden 🙂 ).
Niet voor niets zei een schrijver ooit (ik vind niet meer terug wie het was en ook niet de precieze woorden) iets als: ‘het beste aan schrijven is geschreven hebben’. Soms herken ik dit zeker.
Maar toch blijf ik schrijven en is er geen haar op mijn hoofd dat eraan denkt om ermee op te houden. Dat is omdat de goede ervaringen de minder goede ruimschoots goedmaken.
De goede momenten zijn deze waarop ik er helemaal in zit.
In flow ben zoals Csikszentmihalyi zou zeggen 🙂
Waar ik helemaal in het schrijven opga, erin verdwijn.
Wanneer de woorden helemaal kloppen met wat ik zeggen wil.
Wanneer ik meegenomen word door inspiratie. Wanneer ik het niet meer alleen ben die schrijf, maar ik mee mag surfen op een golf van inspiratie, veel groter dan mij.
Als die hulp dan komt – dat gevoel van die loopband onder mijn voeten, die loopband onder mijn woorden – ben ik dolblij en laat ik me meevoeren. Op die momenten schrijf ik alsof ik niet helemaal mezelf ben.
Ik raak het besef van tijd, ruimte en mezelf kwijt.
Elizabeth Gilbert uit ‘Big magic‘
Als ik erbij stilsta, vind ik het iets gek, die diepe en haast onuitlegbare liefde voor schrijven. En voor woorden. Voor taal.
Ik ben altijd blij als ik in teksten van andere schrijvers lees hoe ze iets gelijkaardigs uitdrukken. Het verlost me van het gevoel ‘gek’ – of op zijn minst niet ‘de enige gek’ op deze aarde – te zijn .
Dit fragment uit het boek ‘Dit is alles’ van Aidan Chambers (een echte aanrader trouwens!) is zonder twijfel mijn favoriet.
“Ik wil zo schrijven dat ik het geschrevene ben – dat wat ik schrijf mezelf is. Ik wil zo schrijven dat wat ik schrijf en hoe ik het schrijf mij uitdrukt (…) Er gaat niets boven woorden. Ik wil met ze leven, wil door ze leven, ik wil leven omdat ik in woorden wil leven. Echt in ze bestaan. En ik wil met woorden iets scheppen. Ik wil met woorden de wereld vormen en hervormen.”
Uit: ‘Dit is alles’ van Aidan Chambers
Photo by Michael Fenton on Unsplash
