Ja, ik heb een nieuwe relatie!
Meer bepaald, een nieuwe relatie met schrijven 🙂
Het ging zo.
Ongeveer een maand geleden wenste ik mezelf toe om in het jaar 2021 vaker te schrijven én ook op deze blog te posten. Ik omschreef het bewust niet als een voornemen, maar als ‘een wens’, omdat ‘een voornemen’ me onmiddellijk zo’n bekneld gevoel gaf, een ‘gevoel van moeten’.
Toevallig (of niet), las ik deze week iets in een boek dat me hier anders naar doet kijken:
‘When we hear the word ‘discipline’, we immediately think of toil, sweat, and deprivation. Over the centuries, the once beautiful word has been distorted to mean something akin to punishment. But at its root, a disciple is someone who devotes themselves to something they love.’
Uit: ‘Belonging’ van Toko-Pa Turner
Ik wil me toewijden aan schrijven, dat waar ik met heel mijn hart – en verder – van houd.
Ze heeft gelijk. Als ik aan het woord discipline denk, komen er ook beelden in me op van hard zwoegen, afzien, en zelfs van zweepslagen (!). Dit terwijl de eigenlijke betekenis van het woord zo schoon blijkt te zijn (net als het woord ‘schoon’ zelf trouwens): ‘een discipel is iemand die zich toewijdt aan iets waar hij van houdt’. Als ik zo naar discipline kijk, voel ik er zin en bereidheid toe: om mezelf toe te wijden aan schrijven, dat waar ik met heel mijn hart – en verder – van houd.
Nog wat verder in datzelfde boek, las ik iets over ‘commitment’ dat hier voor mij naadloos bij aansluit:
‘When we hear the word ‘commitment’, most of us think of obligation and restriction. (…) I’d like to propose that commitment is that container. Like the alchemical crucible, commitment is the vessel in which something raw and undisciplined can be transformed into something valuable. (…)
When we place limitations and boundaries around something we care about, it isn’t meant to be a prison that keeps us stuck or stagnant. It is to create a paradoxical freedom which allows us, through restraint, to fully explore the relationship, the craft, or the experience in all its subtle dimensions. Commitment in these terms is not an obligation but a deep devotion to that which we love. In our devotion to it, the very thing we are committed to is set free. Our constancy is what allows our beloved to pull back and contract, or expand into their fullest essence, while we hold the steadfast container of commitment.’
Ja, ‘commitment’ als een container, dat lijkt me wel wat.
Ik had me stilletjes voorgenomen om elke vrijdag iets te posten, maar deed dit vooral niet te luid, want je weet wel: je weet maar nooit dat het niet lukt, ik geen zin heb, er vanalles tussenkomt,… Ik wilde mezelf (goedbedoeld) niet te veel druk opleggen, maar als ik dit in het licht van het bovenstaande bekijk, zie ik hoe ik het mezelf door die uitweg eigenlijk net moeilijker maak. Ik maak het mezelf moeilijker om datgene te bereiken wat ik zo graag wil: schrijven, veel schrijven, erin ademen, groeien, leven,…
Schrijven is intiem zijn met mezelf, mezelf heel erg nabij zijn, mezelf bevrienden. Mezelf zo nabij zijn als ik soms zou willen dat een ander voor me was.
Dus, bij deze ga ik een nieuwe relatie met schrijven aan! Een relatie mét commitment. Ik beloof mezelf plechtig om elke dag te schrijven en elke vrijdag iets op deze blog te posten.
No matter what. Mezelf en vooral mijn schrijven zo het cadeau van de vrijheid te geven, zodat het zich in zijn volheid en eigenheid kan ontwikkelen (wauw :-)).
Deze woorden zijn nog niet droog en ik krijg al met een eerste uitdaging te maken: ons dochtertje van twee jaar is ziek thuis en niet van plan om mij wat schrijftijd te gunnen. Meteen kan ik echt ervaren wat die container van commitment betekent.
Ik voel een vastbeslotenheid rond dat de blog er ook deze week zal komen.
En ik voel tegelijk ook mildheid naar mezelf: het moet niet perfect.
En ook creativiteit: het moet niet zijn zoals ik het eerst voor ogen had, het mag zijn wat het vandaag wordt (ik had een ander opzet voor ogen dat er – wie weet – later nog van komt).
De afgelopen maand vol toegewijd schrijven, voelde alvast ontzettend rijk.
Mijn liefde heeft zich verdiept. Eerst en vooral mijn liefde voor het schrijven (wat is dat toch met dat grootse meeslepende liefdesavontuur tussen ons?), maar ook mijn liefde voor mezelf.
Want schrijven is, ontdekte ik,
intiem zijn met mezelf,
mezelf heel erg nabij zijn,
mezelf bevrienden.
Het gaat om: mezelf zo nabij zijn als ik soms zou willen dat een ander voor me was.
Naar mezelf luisteren met mijn hart.
Aanwezig zijn.
Echt.
Zodat mijn ware zelf zich kan tonen.
We can cultivate a quality of hospitality in our presence which signals to the other that they are welcome in our company just as they are. (…) Simply put, it is to clear an opening in our hearts for the other to take shelter.
When your presence is hospitable, the other can become their essential self in your company, even if just for a holy moment. One of the greatest contributions we can make to each other is to hold this welcoming presence for others, without any presumption that they give something in return or conform to our expectations, without giving into the temptation to change, fix, or solve their questions for them. This presence silently communicates that it believes in the part of them that knows which way to go. And they can feel that. With their inner knowing reflected, they begin to move in the right direction. If you’ve ever had the experience of someone listening to you not just with their ears, but with their heart, then you’ll know how contributive this practice is to belonging.’
Uit ‘Belonging’ van Toko-Pa Turner
PS Het boek ‘Belonging‘ waaruit deze citaten van Toko-Pa Turner komen, is een echte aanrader (zeker als je van schrijven, dromen en de vrouwelijke kracht/energie houdt)!
PS PS Ennn er ligt nog een veelbelovend boek op me te wachten: ‘Writing down the bones’ van Natalie Goldberg. Het wordt weleens omschreven als DE schrijfbijbel. Ik heb zo een vermoeden dat het het schrijfvuur in mij nog meer zal aansteken. Laat het maar branden, denk ik dan (liever in mij dan in al die prachtige bossen).
Ik laat je weten of mijn hooggespannen verwachtingen werden ingelost :-)!
Eén reactie