Vanuit mijn nieuwe liefde voor tekenen, startte ik een hele tijd geleden met een online-cursus ‘Tekenen en schilderen’ bij NHA.
Erg snel vorder ik niet.
Omdat ik ook niet zo vaak aan tekenen toekom en omdat ik – als ik er dan wel aan toekom – niet altijd zin heb om opdrachten te maken en gewoon vrij wil tekenen.
Maar sinds enkele weken ben ik me toch gaan toeleggen op portret tekenen. Ik zou dolgraag beter worden in het tekenen van mensen, omdat ik dat het allerleukste vind. Deze motivatie is geen overbodige luxe, want ik heb al snel ondervonden dat het tekenen van mensen allesbehalve gemakkelijk is.
Eerst ging ik oefenen met de opbouw van het menselijk skelet. Daarna leerde ik alle afzonderlijke delen van het gezicht tekenen, vanuit verschillende perspectieven.
Toen ik dit wat onder de knie begon te krijgen, werd het tijd om me aan een echt portret te wagen.
Hieronder zie je mijn meest geslaagde ‘eerste portretten’.
De eerste twee heb ik getekend op basis van een foto uit de Happinez.
Het laatste portret – helemaal rechts – is er ééntje van onze oudste dochter die voor de tv ligt 🙂 (het enige tijdstip waarop het lukt om een portret van haar te tekenen, denk ik, want er zijn geen andere momenten waarop ze zo lang stilligt).
De eerlijkheid gebied om ook te zeggen en te tonen dat ‘dit portret tekenen’ lang niet altijd goed ging. En dat is nog zacht uitgedrukt. Er zijn namelijk nogal wat marsmannetjes en gedrochten op mijn blad verschenen, zie hieronder ‘de beste bloopers’ 🙂 .
Het eerste portret hierboven is van onze jongste dochter van 2 jaar (ook voor de tv 🙂 ).
Blijkbaar is het tekenen van peuters toch een kunst apart, die ik nog lang niet onder de knie heb.
ZieZo, dat was het voor vandaag.
Een fijn weekend gewenst! Met of zonder tekenplannen.